Drodzy Uczniowie !

Na pomoc pedagoga szkolnego możecie liczyć, gdy:

• trapi Was jakieś zmartwienie i potrzebujecie porozmawiać o tym z kimś;
• ktoś naruszy Wasze prawa;
• ktoś stosuje wobec Was przemoc;
• potrzebujecie pomocy i porady;;
• nie radzicie sobie z programem nauczania;
• chcecie po prostu porozmawiać z kimś życzliwym.

Służę pomocą w każdej sytuacji problemowej.

Drodzy Rodzice !

Mogą Państwo oczekiwać pomocy od pedagoga szkolnego, gdy:

• dziecko ma trudności w nauce, bądź niepowodzenia szkolne;
• nawarstwiające się problemy z zachowaniem dziecka spędzają Wam „sen z powiek”;
• zauważyliście, że dziecko zaczęło się dziwnie zachowywać bez większej przyczyny;
• podejrzewacie, że dziecko pali papierosy, pije alkohol, zażywa narkotyki;
• chcielibyście uzyskać informacje na temat środków odurzających.

Służę pomocą w rozwiązaniu każdej sytuacji problemowej, dotyczącej wychowywania Waszych dzieci.

Pedagog szkolny: Judyta Jędrzejczak

 

 

Przykazania dla rodziców

 

Masz dzieci, to:

1. Zauważaj je.       
2. Uśmiechaj się do nich.
3. Słuchaj, co mówią.
4. Nazywaj je tak, jak lubią.
5. Pamiętaj o ich urodzinach.
6. Pytaj, co u nich słychać.
7. Patrz w oczy, gdy z nimi rozmawiasz.
8. Słuchaj, gdy mówią.
9. Baw się z nimi.
10. Czytaj im na głos.
11. Śmiej się razem z nimi.
12. Bądź miły, bądź miła.
13. Mów jak najczęściej „tak".
14. Zapewniaj, że mają prawo czuć to, co czują.
15. Określaj granice gwarantujące im bezpieczeństwo.
16. Bądź uczciwy, bądź uczciwa.
17. Bądź sobą.
18. Wysłuchaj ich opowieści.
19. Przytulaj je.
20. Zapominaj czasem o swoich zmartwieniach i bądź z nimi.
21. Zauważaj różnice w ich zachowaniu.
22. Dawaj im wybór, gdy proszą o radę.
23. Spędzaj razem z nimi czas poza domem.
24. Sprawiaj im niespodzianki.
25. Zostawaj z nimi, gdy się czegoś boją.
26. Zapraszaj je czasem na lody.
27. Mów jak się zachować, gdy źle postępują.
28. Nakarm je, gdy są głodne.
29. Ciesz się ich odkryciami.
30. Podzielaj ich zachwyt.
31. Wysyłaj do nich kartki i listy.
32. Idź za nimi, gdy chcą prowadzić.
33. Dostrzegaj ich nieobecność.
34. Dzwoń do nich, żeby usłyszeć ich głos.
35. Chowaj im drobne upominki, żeby znajdowały.
36. Zostawiaj im własną przestrzeń.
37. Pomagaj im kolekcjonować ulubione skarby.
38. Rozmawiaj o ich snach i marzeniach.
39. Śmiej się z ich żartów.
40. Bądź odprężona, bądź odprężony.
41. Klękaj, kucaj, przysiadaj tak, aby mieć oczy na ich poziomie.
42. Odpowiadaj na ich pytania.
43. Mów, jakimi są wspaniałymi dziećmi.
44. Pielęgnuj wspólne zwyczaje.
45. Ucz się tego, czego one się uczą.
46. Używaj więcej słuchu, a mniej mowy.
47. Bądź do ich dyspozycji.
48. Chodź na ich występy, mecze i popisy.
49. Znajduj wspólne tematy.
50. Trzymaj je za rękę na spacerach.
51. Przepraszaj, gdy zrobisz błąd.
52. Słuchaj z nimi ich ulubionej muzyki.
53. Dotrzymuj złożonych obietnic.
54. Machaj ręką i uśmiechaj się przy rozstaniach.
55. Dekoruj mieszkanie ich rysunkami.
56. Dziękuj im.
57. Podkreślaj to, co w nich lubisz.
58. Zostawiaj im wycinki z gazet na tematy, które je interesują.
59. Mów im komplementy.
60. Dostrzegaj, gdy robią coś dobrze.
61. Zachęcaj do zabaw, w których nie ma rywalizacji.
62. Poświęcaj im dużo uwagi.
63. Pytaj je o zdrowie.
64. Poznawaj je z twoimi przyjaciółmi.
65. Pozwalaj im samodzielnie rozwiązywać ich problemy.
66. Chciej poznać ich znajomych.
67. Chciej poznać ich rodziców.
68. Pozwalaj im powiedzieć jak się czują.
69. Pomóż im osiągnąć ważną dla nich umiejętność.
70. Pozwól im zachowywać się jak na dzieci przystało.
71. Chwal więcej, krytykuj mniej.
72. Bądź konsekwentna, bądź konsekwentny.
73. Przyznawaj się do popełnionych błędów.
74. Opiekuj się nimi.
75. Troszcz się o nie.
76. Proś je o pomoc.
77. Wspieraj je.
78. Obserwuj jak dorastają.
79. Z miejsca mów, co cię niepokoi w ich zachowaniu.
80. Włączaj je do zbiorowych rozmów.
81. Szanuj je.
82. Przychodź często do ich szkoły.
83. Zdobywaj się na wyrozumiałość, gdy mają trudny dzień.
84. Czasem powygłupiaj się razem z nimi.
85. Miej dla nich czas.
86. Zachęcaj je do twórczych zajęć.
87. Akceptuj je takimi, jakie są.
88. Bądź ich obrońcą.
89. Uznawaj ich za indywidualność.
90. Rozmawiaj z nimi szczerze.
91. Ufaj im.
92. Zachęcaj je do pomagania innym.
93. Rób z nimi to, co lubią robić.
94. Podejmuj dotyczące ich decyzje razem z nimi.
95. Odwiedzaj je, gdy są chore.
96. Pomagaj im uczyć się na własnych błędach.
97. Zabieraj je w ciekawe miejsca.
98. Opowiadaj im o swoich marzeniach.
99. Świętuj razem z nimi ich sukcesy.

 

 

Kilka sposobów na złe oceny dzieci

 

Rozmawiaj z dzieckiem.

 

5. Spytaj, dlaczego jego zdaniem stopnie są takie słabe? (to pozwoli

na określenie jego odpowiedzialności).

5. Czy ma sposób na rozwiązanie tego problemu? (pobudzi jego

odpowiedzialność).

5. W jaki sposób Ty możesz mu pomóc? (nie będzie się czuł

pozostawiony sam sobie, będzie wiedział, że ma oparcie w rodzicu).

5. Powiedz dziecku, że jego osiągnięcia traktujesz poważnie i tego samego oczekujesz od niego.
5. Ułóż plan pracy – wyznacz realistyczne cele, na początek zacznijcie od małej poprawy.
5. Sprawdzaj, czy dziecko robi postępy, dopytuj czy na pewno rozumie, sprawdzaj pracę domową.
5. Chwal, doceniaj, ciesz się z jego najmniejszej nawet poprawy (to będzie dopingowało do dalszej pracy).

 

Dobra dyscyplina

 

Dzieci muszą mieć wytyczone granice. Bez nich czują się zagubione.

Ustalenie granic daje dziecku poczucie bezpieczeństwa, które z kolei buduje

pewność siebie niezbędną do osiągania sukcesu. Ograniczenia służą życiu w

grupie, uczą odpowiedzialności i kształtują dojrzałość.

Rolą dziecka jest próba przekraczania tych granic, a obowiązkiem

rodzica, dorosłego jest przypominanie o ustalonych regułach, normach i zasadach.

Zasady jakie warto wprowadzić aby wspólne bycie w domu nie było

polem walki:

5. wyznacz czas jaki dziecko może dziennie spędzić przed

telewizorem, komputerem,

5. wyznacz stałe punkty dnia,
5. określ stałą porę pójścia do łóżka,
5. ograniczaj ilość i asortyment przekąsek, słodyczy.
5. Ułóż plan pracy – wyznacz realistyczne cele, na początek zacznijcie od małej poprawy.
5. Sprawdzaj, czy dziecko robi postępy, dopytuj czy na pewno rozumie, sprawdzaj pracę domową.
5. Chwal, doceniaj, ciesz się z jego najmniejszej nawet poprawy (to będzie dopingowało do dalszej pracy).

 

Zaplanuj czas !!!!

 

Zaplanuj czas kiedy Twoja rodzina spędzi czas razem.

Koniecznie zapisz to w kalendarzu. Niech dziecko wie, że jest to bardzo ważne.

Zapisuj osiągnięcia, postępy dziecka w kalendarzu.

W każdej chwili dziecko będzie mogło się cofnąć i zobaczyć ile już osiągnęło. To buduje motywację i wiarę we własne siły!!!

Nanoś w kalendarzu ważne wydarzenia rodzinne.

Jeśli każdy będzie miał inny kolor, wtedy od razu będzie wiadomo, kto i kiedy coś osiągnął lub też planuje na dany dzień.

 

Ważne w życiu rodziny:

1. Wspólny posiłek. Niech stanie się czymś oczywistym dla każdego, że raz dziennie spotykacie się wszyscy przy stole (bez TV, słuchawek na uszach, gazety). Wykorzystajcie ten wspólny czas na rozmowy o tym, co was ostatnio spotkało, opowiedzenie śmiesznych anegdot, wymiany poglądów.
    
2. Wspólna pasja. Znajdźcie sobie ciekawe hobby, coś co sprawi radość Wam wszystkim, zaangażuje i zbliży – np. wycieczki rowerowe, wyprawy pod namiot, pływanie, kolekcjonowanie czegoś, prowadzenie kroniki rodzinnej… 
    
3. Bez kłótni przy dzieciach. Nie kłóćcie się przy dzieciach, bo to zaburza ich poczucie bezpieczeństwa. Nie wciągajcie ich w konflikty małżeńskie – rozmawiajcie w cztery oczy. 
    
4. Każdy ma prawo być wysłuchanym. Stawiajcie na dialog. Jeśli w jakiejś kwestii się nie zgadzacie – zbierajcie się na naradach rodzinnych. Bądźcie otwarci. Wyrzućcie ze swoje słownika - "NIE, bo NIE". Przedstawiajcie argumenty i uczcie tego dzieci. Pomóżcie zrozumieć im wasze motywy - ale też pozwólcie wypowiedzieć im własne zdanie.
    
5. Nie wrzeszcz. Niektórzy ludzie nie potrafią prowadzić normalnej rozmowy – słowa, które wypływają z ich ust przypominają jazgot. Starajcie się być opanowani i cierpliwi. Nawet jeśli zdarzy się wam zezłościć, spróbujcie zachować spokojny ton głosu. Pamiętajcie, że zwykle na krzyk odpowiada się krzykiem, a agresja rodzi agresję. 
    
6. Obietnice się spełnia. Nie obiecujcie czegoś, o czym za chwilę zapomnicie. Niech wasze słowo będzie coś warte. Niech rodzina wie, że można wam ufać, polegać na waszym słowie. Jeśli nawet nie uda się wam z czegoś wywiązać – bądźcie szczerzy i wytłumaczcie zaistniałą sytuację. Bliscy to docenią.
    
7. Podział obowiązków domowych. Nie pozwólcie, by któryś z członków rodziny dźwigał na sobie cały ciężar organizacji życia domowego. Pomagajcie sobie wzajemnie i wpajajcie dzieciom, że w domu nie ma "służących". Każdy na miarę swoich możliwości może uczestniczyć w tym, aby dom był miejscem, gdzie panuje porządek i ład. Uczcie samodzielności i zaradności, wzajemnego wspierania się.
    
8. Tradycje rodzinne. Starajcie się kultywować tradycje, które wynieśliście z domu, albo nawet wprowadźcie jakieś nowe, które odtąd staną się ważnym elementem waszego życia rodzinnego. Celebrujcie święta, rocznice, urodziny.  

 

Przykład, który buduje

Dobre nawyki budują i umacniają więzi. Jak sprawić, by stały się one częścią waszego rodzinnego życia? Oczywiście najlepiej poprzez własny przykład:) Nie zapominajmy, że nasze zachowanie odbija się na każdej z bliskich nam osób (szczególnie dzieciach). Jeśli mamy złe nawyki – np. jesteśmy gołosłowni, na próbę rozmowy reagujemy krzykiem, nie sprzątamy po sobie – miejmy świadomość, że nasi bliscy mogą je od nas przejąć.

Jeśli chcesz szacunku – szanuj

Jeśli chcesz szczerości – bądź szczery

Jeśli chcesz otwartości – bądź otwarty

Twoje zachowanie rzutuje na całą rodzinę i to, jakie stosunki w niej panują. Niech przykład, jaki dajesz i rytuały, które kultywujesz w rodzinie, pomogą zbudować mocny fundament Waszego porozumienia.

 

Kochana Mamo, Kochany Tato!

Niedługo zostanę uczniem! Już nie mogę się doczekać! Sporo potrafię, ale wiele jeszcze muszę się nauczyć, pomóżcie mi proszę, w przygotowaniu się do tego ważnego momentu. Bawcie się ze mną, świadomie wspierając moje umiejętności w zakresie syntezy, analizy słuchowej i wzrokowej, niezbędnej w czasie nauki czytania i pisania:

♦ szukajmy wyrazów kończących się i zaczynających na daną literę,
♦ kolorujmy razem według kodu lub dorysowujmy drugą połowę rysunku na kartce w kratkę.

Wspierajcie mnie w zakresie rozumienie relacji przestrzennych typu: „nad”, „pod”, „przed”, „za” oraz odróżnianiu prawej i lewej strony:

♦ rysujmy według instrukcji słownej,
♦ w czasie porządkowania pokoju poproście mnie bym misia posadził na górnej półce po prawej stronie, gdy nakrywam do stołu sprawdźcie czy sztućce leżą we właściwym miejscu,
♦ gdy mam problemy z ustaleniem prawej i lewej strony, poskaczcie ze mną chwilę, a potem poszukajmy serca, gdy ustalę, po której stronie bije załóżcie mi gumkę na prawą rękę
♦ bawcie się ze mną w poszukiwaczy, ukryjcie coś a potem udzielajcie mi wskazówek „… dwa kroki w lewo, trzy do przodu…”

Bardzo chcę się nauczyć pisać, a Wy możecie mi pomów w przygotowaniu się do nabycie tej czynności:

♦ zwracajcie uwagę jak trzymam kredki (piszą trzy palce kciuk, środkowy i wskazujący),
♦ inspirujcie mnie do podejmowania różnorodnych form aktywności plastycznej: nawlekania koralików, malowania, przekładania sznurków przez dziurki, lepienie, wycinania, kalkowania, wydzierania, stemplowania.

Wspomagajcie mnie w procesie samodzielnego rozwiązywania problemów, szukania rozwiązań, planowania kolejnych działań:

♦  nie podawajcie mi gotowych rozwiązań,
♦ jeśli poproszę o naleśniki na obiad razem sprawdźmy, czy mamy wszystkie potrzebne składniki, ułóżmy listę zakupów, wybierzmy się do sklepu, a potem razem ugotujmy obiad, ja bardzo chętnie Ci pomogę,
♦ zadawajcie mi zagadki na przykład podczas spaceru możemy bawić się w „rzecz, którą mam na myśli”, jeśli powiesz mi, że „… ta rzecz jest niedaleko, jest brązowa i służy do odpoczynku w parku” – będę wiedział, że to ławka
♦ grajcie ze mną w gry polegające na zapamiętaniu układy przestrzennego i określaniu tego, co się zmieniło, na przykład w trakcie zakupów poproście, bym zamknął oczy, dołóżcie kolejną rzecz do koszyka, a ja odgadnę co to jest.

Pomóżcie mi dojrzale, adekwatnie do sytuacji reagować na sukcesy i porażki oraz zrozumieć w pewnym zakresie znaczenie obowiązku i odpowiedzialności za siebie:

♦  grajcie ze mną w gry planszowe, uczcie mnie przestrzegania zasad, uczcie mnie jak zachować się, gdy przegram, dajcie mi czas na wyzłoszczenie się, a potem zaproponujcie kolejną partię, pokażcie mi w jaki sposób Wy radzicie sobie z niepowodzeniami, przegrywając nazywajcie uczucia: „Złości mnie, że przegrałem, ale gratuluję ci wygranej”, „… może następnym razem pójdzie mi lepiej”, „szkoda, że nie wygrałem, ale i tak dobrze się bawiłem”,
♦ nauczcie mnie technik „samouspokojenia”, na przykład przez powtarzanie w przypadku porażki mantry typu: „najważniejsze, że się starasz”, „nic nie szkodzi, jeśli ci nie wychodzi, przecież się dopiero uczysz,
♦ jeśli jestem znudzony, rozdrażniony lub zmęczony, przerwijmy pracę, pochwal mnie za to, co już udało mi się osiągnąć, ustalmy, kiedy zadanie ma być wykonane i kontynuujmy pracę zgodnie z ustaleniami.

 

 

A poza tym:

♦ rozmawiajcie ze mną codziennie, pytając co było w szkole,
♦ nie zaspokajacie wyłącznie moich materialnych potrzeb, przytulajcie mnie i mówcie, jak mnie kochacie,
♦ przygotujcie mi miejsce do odrabiania lekcji oraz miejsce, gdzie położę tornister, książki i zeszyty,
♦ proszę Was o ciszę i spokój oraz o przyjazną atmosferę w domu,
♦ ustalcie ze mną godzinę odrabiania lekcji, ale zostawcie mi trochę wolnego czasu,
♦ przypomnijcie mi, jeśli zapomną o ustalonym czasie usiąść do odrabiania lekcji,
♦ posiedźcie trochę przy mnie, kiedy będę odrabiał lekcje, ale nie podpowiadajcie mi wszystkiego,
♦ nigdy na mnie nie krzyczcie przy odrabianiu lekcji, bo ja wtedy przestaję zupełnie rozumieć,

♦ sprawdźcie, czy mam w tornistrze wszystko, co jest mi potrzebne na następny dzień do szkoły.

Jeśli będziecie mieć jakieś pytania, nasza pani chętnie odpowie na wszystkie pytania, opowie Wam też bardzo chętnie o moich sukcesach i podpowie, w czym szczególnie potrzebuję Waszego wsparcia.

Wasz przyszły wzorowy uczeń.

 

„DZIESIĘĆ PRZYKAZAŃ PRZED – SZKOLNYCH, CZYLI JAK DZIECKIEM RZĄDZIĆ, BY MU KRZYWDY NIE WYRZĄDZIĆ”

 

1. Skonsultujcie się z odpowiednim specjalistą w sprawie stanu zdrowia i sprawności dziecka.

– należy jak najszybciej reagować na wszelkie nieprawidłowości zdrowotne dziecka,
– jeśli coś zostanie zauważone należy zgłosić się do lekarza, ponieważ trudne będzie dziecku nauczyć się czytać czy pięknie pisać, jeśli dziecko ma wadę wymowy, wadę wzroku czy słuchu,
– poza tym z dzieci otyłych, zezowatych czy niewyraźnie mówiących rówieśnicy się wyśmiewają, a wady te najczęściej można szybko skorygować,
– pamiętajmy też o innych objawach np.: senności, nieśmiałości, lękach, niezdarności lub odwrotnie: nadmiernej ruchliwości, gadatliwości, braku skupienia należy zgłaszać się bez skierowania do poradni psychologiczno-pedagogicznej.

2. Nie straszcie szkołą.

– nie wygłaszajmy dzieciom uwag: „w szkole to nauczą się porządku”, „w domu jesteś taki przemądrzały, pójdziesz do szkoły to ci tam dopiero pokażą”,
– należy dziecku powiedzieć o dobrych stronach szkoły (że w pierwszej klasie nie ma stopni, że cały czas są z jedną panią, do której mogą w każdej chwili zgłosić się o pomoc),
– zalecamy pójść z dzieckiem na tzw. „dni otwarte”, by poznać sam budynek, spotkać się z nauczycielem, które obejmie pierwszą klasę.

 

 

3. Pomagajcie, wspierajcie, ale nie  wyręczajcie.

– nie należy dziecku w domu robić drugiej szkoły,
– prośba do nadopiekuńczych rodziców i dziadków, aby nie opowiadali dziecku zadanych czytanek, nie dyktowali rozwiązania zadania, nie wykonywali za niego rysunków.

4. Nie przemęczajcie dziecka nauką.

– nie tylko w domu, ale też poza domem (zajęciami dodatkowymi),
– trzeba obiektywnie oceniać możliwości i zdolności waszego dziecka,
– dziecko trzeba czymś zafascynować, a nie zmuszać,
– dziecko rozpoczynające naukę w szkole musi mieć więcej wolnego czasu na odpoczynek i na zabawę.

5. Wyzwalajcie w dziecku jego własną aktywnością.

– własne aktywność i chęć dziecka da o wiele większe rezultaty niż ta narzucona przez dorosłych,
– trzeba mądrze motywować dziecko, nie pasem i karami, nie przekupstwem i nagradzaniem pieniędzmi, ale pochwałami, docenieniem osiągnięć, uznaniem dla ich wysiłku i radości rodzica z każdego nawet najdrobniejszego sukcesu.

6. Towarzyszcie dziecku w jego rozwoju.

– należy to robić od urodzenie dziecka,
– nie można dziecku dyrygować, dyktować i mówić co ma robić,
– w chwili rozpoczęcia nauki w szkole dobry rodzic powinien stać się bliskim towarzyszem rozwoju dziecka i odtąd każdego dnia wspierać je w jego zmaganiach z nowymi wyzwaniami.

7. Ufajcie przede wszystkim dziecku.

– w kontaktach ze szkołą czy przedszkolem zawsze trzymajcie stronę dziecka, ale nie prowadźcie wojny z nauczycielem,
– słuchajcie ich uwag, ale nie dajcie sobie wmówić, że wasze dziecko jest najgorsze, że nie można z nim wytrzymać,
– nauczycielowi, który jeszcze nie zna dziecka przekazujcie tylko krótkie ważne informacje (o chorobie, trudnej sytuacji w domu), nie koloryzujcie, nie opowiadajcie rodzinnych historii, a już na pewno nie mówicie nic złego o dziecku, ponieważ nauczyciel może się uprzedzić i źle to świadczy o rodzicach.

8. Bądźcie konsekwentni i sprawiedliwi w egzekwowaniu poleceń.

– nie należy bagatelizować negatywnych zachowań przynoszonych z przedszkola czy szkoły, trzeba natychmiast reagować,
– jeśli nie nauczymy dziecka w domu przestrzegania zasad i wypełniania obowiązków to będzie ono miało problemy z wypełnianiem obowiązków szkolnych i dostosowaniem się do regulaminu szkolnego czy przedszkolnego.

9. Zaakceptujcie lęki i obawy dziecka.

– nie należy mówić dziecku, że jego strach jest głupi i dziecinny, nie nazywajmy dziecka beksą, gdy we wrześniu będzie się bało zostać w szkole, ponieważ lęki zaczną chować się za zasłoną milczenia, a te tłumione po pewnym czasie odezwą się jako fobie i reakcje psychosomatyczne.

10. Zawsze okazujcie dziecku miłość.

– nasze dzieci wiedzą, że miłość wyraża się słowami, więc mówmy im, jak bardzo je kochamy.